Meditatie

Uit Protestants Kerknieuws 6 juni 2025

07 2025 Afbeelding

'Hemelvaart’

N.a.v.: Geloofsbelijdenis
Afbeelding: oorsprong onbekend

De Hemelvaart van Jezus is in talloze schilderijen verbeeld. We zien Jezus ten hemel varen, vaak gedragen door allerlei engelen. Maar hoe indrukwekkend sommige schilderijen ook zijn, ons denken over hemel en aarde is toch drastisch veranderd? Een hemelvaart in onze dagen zouden wij toch veel meer met een reis naar de ruimte associeren. Geen subtiel geschilderde wolken maar stuwraketten die de dampkring breken. We weten inmiddels dat de hemel niet simpelweg daarboven is en het beeld van een Jezus die dan naar boven verdwijnt, lijkt voor kortsluiting te zorgen. 

Hoewel die kortsluiting goed te begrijpen is, is het de vraag of we dat nu met Hemelvaart vieren? Gaat het om een feest van de fysieke verplaatsing van Jezus? Is het überhaupt een feest dat Hij weggaat? Nee, dat is niet dat we vieren. Dat ontdekken we bijvoorbeeld in de geloofsbelijdenis: “Opgevaren ten hemel, zittende aan de rechterhand van God.” Dat is de kern van wat hier aan de hand is. We zouden het feest van de Hemelvaart ook het feest van de verheerlijking kunnen noemen. Het feest van de verhoging. Hemelvaart is namelijk het feest waarop wij vieren dat Christus is verhoogd en voor eens en voor altijd aan de rechterhand van de Vader zit. Dat betekent dat we in de hand van de Vader, de hand van de Zoon mogen zien. Een hand die wij kennen, een gezicht dat ons aankijkt. Dat we in het leven van Jezus Gods bedoeling mogen ontwaren. Zondaren die worden vergeven. Vertrapten die opgericht worden. Dat het God gaat om vrede en gerechtigheid. Dat angst en pijn zullen wijken en dat zelfs de dood gedood zal worden. Het teken van de Hemelvaart onderstreept dat in het kruis en in de opstanding hemel en aarde voorgoed verbonden zijn. Waar Jezus voor leefde en is gestorven blijkt een hemels program te zijn. 

De paradox van het feest van Hemelvaart is dat we juist niet naar de hemel moeten staren, maar ons moeten richten op de aarde. Dat wordt tegen de discipelen gezegd, maar ook tegen ons, want ook wij zouden ons blind kunnen staren op die hemelvaart. Onze eerste ruimtevaarder Wubbo Ockels gaf dat ooit mooi aan in een interview. Hij zei: “ Ik heb ooit in Moskou gevraagd hoe het gesprek nu echt gegaan was toen Gagarin als eerste mens de ruimte in geschoten was. Het bleek dat ze hem vroegen: “ Hoe zien de sterren eruit vanaf waar jij nu bent? “ Want iedereen was op de ruimte gericht. Maar zijn antwoord was: “De aarde is prachtig.” 

En ook bijbels gesproken ligt de focus bij die aarde. De bijbel zegt: de hemel is er allereerst voor de aarde. En dat is de opdracht die de discipelen en wij krijgen: over de aarde, in het hier en nu, dáár moet het over gaan. Het geheim van ons geloof is ten diepste dat Gods werkelijkheid onze werkelijkheid is en steeds meer mag worden. En is dat niet bedoeling vanaf de beginne? Is dat niet het program van Jezus? De Hemel is niet dáár, maar wil hier vandaag beginnen.

En Jezus is dus dan ook niet weg. Niet weg naar een verre plek ergens in die lege ruimte. En dat staat ook niet geschreven. Er staat dat Jezus door een wolk werd weggenomen. En Lucas kende zijn bijbel, want een wolk was hét beeld voor de God van Israël zelf. Zo ging God in een wolk zijn volk vooruit. Die wolk staat voor Gods verborgen tegenwoordigheid.  Jezus gaat net als Elia en Mozes die wolk binnen. Net als toen daar op de berg Tabor, de berg van de verheerlijking. Toen was het maar voor even, ook al riep Petrus dat hij best een paar tenten wilde opzetten zodat iedereen kon blijven. Nu is het niet voor even, maar voor altijd. 

Het feest van Hemelvaart is het feest van zijn verhoging, zijn verheerlijking. Jezus is verborgen én aanwezig, zoals God die in een wolk zijn volk vooruit ging, zoals de wind van de Geest die over de aarde waait.  Zo richt het feest van de Hemelvaart onze blik niet op de hemel, maar wil ‘t onze blik juist met een hemels perspectief op de aarde richten zodat ook wij zullen zeggen dat ze prachtig is, haar zullen bewaren met alles wat er leeft en groeit totdat Hij alles in allen zal zijn. Dat Zijn geest ons daartoe steeds meer bezielen mag….

Ds. David van Veen