Meditatie

Marcus 5:15 Ze kwamen bij Jezus en zagen de bezetene daar zitten, gekleed en bij zijn volle verstand, dezelfde man die altijd bezeten was geweest door het legioen, en ze werden door schrik bevangen.

Een bezeten man wordt bevrijd van een legioen demonen in de streek van de Gerasenen, aan de oostkant van het meer van Galilea. Niemand kon hem in bedwang houden en hij spookte rond in holen en spelonken. Angstaanjagend zal het zijn geweest voor een verdwaalde wandelaar die even van een mooie zonsondergang ging genieten langs het meer. Goed nieuws dat die man nu bevrijd is door Jezus, zou je zeggen. Maar daar dachten de mensen in die streek anders over. Een kudde van tweeduizend varkens moest namelijk het onderspit delven. Eén man is beter tegenover tweeduizend dode varkens.

In onze ICF preekte broeder Bijaya Karki uit Nepal over dit gedeelte, twee weken geleden. Hij vertelde dat iedereen in Nepal een dergelijke situatie zich voor de geest kan halen, over mensen die bezeten zijn door boze geesten. Bijaya vertelde dat hij zelf ook verschillende keren mocht bidden voor mensen en de boze geesten wegsturen. En deze mensen werden werkelijk bevrijd van hun angsten en kwellingen. Mensen in Nederland vonden zijn verhalen razend interessant, maar dachten bij dit soort situaties meer aan psychiatrische problemen. Wellicht herken je die sceptische houding. Sommige nuchtere Hollanders kunnen er niet altijd bij dat Jezus ook vandaag mensen geneest van boze geesten, want boze geesten bestaan niet. Dat is iets té goed nieuws.

De Gerasenen waren niet blij met de bevrijding van de holbewoner. Te veel goed nieuws konden ze niet aan. Want er was ook heel veel slecht nieuws: tweeduizend dode varkens. Ik kwam een aantal gedachten tegen over dit gedeelte bij popupwerk.nl, door Rikko. Ik citeer:
“Het is maandagochtend. Ik zit in de trein terug vanuit de Italiaans - Sloveense grens. Aankomstpunt van zovelen die via de Balkanroute naar Europe proberen te vluchten, om daar een nieuw leven op te bouwen. Het was een weekend met een bijzonder soort familie, vluchtelingen en mede-Europeanen die elkaar langs de buitengrenzen van Europa hebben ontmoet. Samen vormt deze groep de Walk of Shame, de naam is niet belangrijk, de mensen wel. Vannacht brengt de trein me terug in mijn eigen leven…”

“Vreemde taferelen. Angstig en ontzagwekkend. In zee drijven dode zwijnen, in een grot zit de angstaanjagende man in alle rust te keuvelen met een Joodse rabbi van de overkant van het meer. Wat moet je ermee? Boos worden? Schadevergoeding eisen voor de varkens? Maar van wie? En wat moet je met die man? Dat is op zich goed nieuws, maar hoe leg je het je kinderen uit. Die zijn opgevoed met verhalen van de boze man op de heuvel en dat ze toch vooral naar hun papa en mama moesten luisteren, anders komt de boze man dit of dat…”

“Ik snap het wel. Wat moet je met zoveel onrust? Het is fijn als de overheid zorgt voor vluchtelingen en dat als ze die willen deporteren, ze er vast een goede reden voor hebben. Dat daklozen het toch aan zichzelf te wijten hebben, daar is toch opvang voor? En dat mensen die overlast veroorzaken, aangepakt horen te worden. Niet door mij natuurlijk. Als de werkelijkheid gelaagder is, als goede vrienden zelf een vluchtverleden hebben, als bij vrijwilligerswerk in de daklozenopvang uit je gesprekken blijkt dat dakloosheid niet zo heel ver van je bed is, dan wordt het lastig. Mag dat wat kosten? Economisch dan? Nou, in dit geval een complete kudde. Rot voor de varkens, maar het punt van het verhaal is waarschijnlijk de economie. 

De genezen man vraagt of hij met Jezus mee mag. Jezus zegt: ‘Ga naar huis en vertel erover.’ De man vertelt en allen staan verbaasd, zo staat er. Ze sturen de rabbi weg, dat was een beetje te veel goed nieuws voor het dorp. Maar het verhaal van de genezen man blijft. En brengt tot verbazing. Dat is een begin.”

Hoeveel goed nieuws kun jij aan? En zet het goede nieuws van Jezus Christus jou in beweging? Durf jij hetzelfde te doen als Jezus?

Pastor Maarten Blom